Most studies on China-Thailand relations are framed within three conventional paradigms, all of which use the nation-state as the primary unit of analysis. First, the statist paradigm, grounded in realist theory, emphasizes the politico-economic aspects […]
In May 2024, former senator Bam Aquino unveiled his plans for the 2025 midterm elections and announced the formation of a new political party, the Katipunan ng Nagkakaisang Pilipino (KANP) or Society of United Filipinos […]
Although the visit is considered purely diplomatic, signalling that Russia is not isolated, Vietnam signed an important agreement during Putin’s 20-hour visit to Vietnam. President of the Russian Federation, Vladimir Putin, arrived in Hanoi early […]
Thailand’s public sector reform in the 1990s aims to delegate authority and resources to local administrative organizations (LAOs) as key entities to provide public services and enhance the quality of life of the citizens at […]
On 1 February 2021, the Burmese military – the Tatmadaw – staged a coup d’etat, seizing political control of the country, justifying its actions by alleging widespread fraud in the November 2020 general elections. In […]
Pada 1 Februari 2021, Tatmadaw (militer), melakukan kudeta di Myanmar, merebut kendali politik negara, dan membenarkan tindakan mereka dengan dalih adanya kecurangan meluas dalam pemilihan umum November 2020.[1] Dalam pemilu yang mereka maksud itu, Liga […]
วันที่ 1 กุมภาพันธ์ 2021 กองทัพพม่า หรือ ตะมะดอ (Tatmadaw) ทำการรัฐประหาร ยึดอำนาจทางการเมืองของประเทศ อ้างความชอบธรรมในการกระทำครั้งนี้โดยกล่าวหาว่ามีการโกงอย่างขนานใหญ่ในการเลือกตั้งทั่วไปเมื่อเดือนพฤศจิกายน 2020[1] ในการเลือกตั้งดังกล่าว พรรคสันนิบาตแห่งชาติเพื่อประชาธิปไตย (National League for Democracy—NLD ต่อไปจะเรียกว่าพรรคเอ็นแอลดี) ของอองซานซูจี ได้รับชัยชนะอย่างถล่มทลาย กวาดที่นั่งในสภาไปถึง 920 ที่นั่ง (หรือ 82%) จากทั้งหมด 1,117 ที่นั่ง ในขณะที่พรรคสหสามัคคีและการพัฒนา (Union Solidarity and Development Party–USDP […]
2021年2月1日、ミャンマー国軍（the Tatmadaw/タトマドー）はクーデターを起こし、この国の政治的実権を掌握した。この時、国軍は自らの行為を正当化しようと、2020年11月の総選挙で広範な不正行為が行われたと主張した。[1] なお、この選挙では、アウン・サン・スー・チーの国民民主連盟（National League for Democracy: NLD）が計1,117議席中、920議席（82%）を獲得して圧勝、これに対し、国軍が支持する連邦団結発展党（Union Solidarity and Development Part y: USDP）は、71議席、6.4％しか獲得できなかった。[2] このクーデターの後、国軍は、当初は一年間とされた非常事態を宣言した。[3]だが、この期間が2022年2月に終わると、非常事態は各期間６か月、６回延長され、2024年7月31日までこのパターンが続いた。そして、軍事クーデターから6ヶ月後の2021年8月1日、自らをミャンマー首相に任命したミン・アウン・フライン総司令官（Min Aung Hlaing）の下で暫定政権が樹立された。[4] その後、2024年7月22日には、アウン・フラインが大統領代行に就任し、非常事態は2025年1月31日まで延長された。[5]これについて、国軍は、進行中の騒乱と情勢不安が選挙の実施をあまりにも危険にしたためとして、非常事態の延長を正当化した。[6] 当初、ミン・アウン・フラインは国家統治評議会（SAC）の議長として、クーデター後の多党制選挙の実施を約束していた。[7]ところが、SACは、2003年以降、クーデター前まで、目ざましく発達していた多党制選挙の枠組みを非常事態の延長により、体系的に解体してしまった。 2021年クーデター後の出来事には、民主化改革によって影響力を失った国軍が権力を取り戻そうとする試みが表れる。[8]このような権力奪回の過程には、国家の選挙の枠組みに対する主導権の再確立や、民主化勢力の立場の弱体化、法的枠組みの操作による国軍の権力強化、反対意見の抑圧、野党の周縁化などがあった。 ミャンマー民主化へのロードマップ 2003年、国軍は「規律栄える民主主義へのロードマップ（Roadmap to Discipline-flourishing Democracy）」と呼ばれる新たな政治改革構想を発表した。この7段階のプロセスには[9]、数十年に及んだ軍事政権による厳しい支配の後、同政権の正統性を国内外に向けて強調する狙いがあった。[10]このロードマップには、国民会議（the National Convention）の再招集による憲法原則の規定を筆頭に、民主的な統治機構確立への段階的アプローチの概要が述べられていた。なお、このプロセスは、その後、新憲法の起草から、最終的には自由で公正な選挙の実施へと進んで行くというものである。 ところが、国軍の7段階のロードマップのプロセスからは主要な政党やステークホルダーが除外されており、国連[11]は、これに参加者と透明性が不足しているとして懸念を表明した。それでも、国軍はこれらの批判を顧みず、ロードマップを推進し、2008年憲法の制定により、事実上、権力を確立した。[12] さらに、この憲法では、選挙で選ばれていない国軍の代表に国会議席の25％が割り当てられ、これにより、国軍は憲法改正の拒否権を確保した。こうして、名ばかりの民主化改革により、軍部は統治上の優位を堅持した。[13] 2010年11月、ミャンマーの軍事政権、国家平和発展評議会（the State Peace and Development Council: SPDC）は総選挙を行ったが、NLDなど、複数の民主派政党がこれをボイコットした。当時、民主派政党は、SPDCが自由で公正な選挙の必須条件を満たしていないと指摘した。例えば、2008年憲法は、国会での強力な主導権を国軍に与えたが、この確立された国軍権力の削減も必須条件とされていた。さらに、各政党は、選挙参加の前提条件として、国際社会による選挙の監視と、アウン・サン・スー・チーを含む全政治犯の解放も要求していた。[14] […]
Vào ngày 1 tháng 2 năm 2021, quân đội Miến Điện – Tatmadaw –tiến hành đảo chính, nắm quyền kiểm soát chính trị đất nước. Quan đội đã hợp lí hóa hành động đảo chính […]
Noong Pebrero 1, 2021, naglunsad ng kudeta ang militar ng Burma – ang Tatmadaw – na umagaw sa pampulitikang kontrol ng bansa. Inilunsad ang naturang kudeta sa kadahilanan umano ng malaganap na dayaan sa pangkalahatang […]
၂၀၂၁ ခုနှစ် ဖေဖော်ဝါရီလ ၁ ရက်နေ့တွင် မြန်မာစစ်တပ်သည် အာဏာသိမ်းပြီး နိုင်ငံတော်အာဏာကို ရယူခဲ့ပါသည်။ ၎င်းတို့က ၂၀၂၀ ခုနှစ် နိုဝင်ဘာလ ရွေးကောက်ပွဲတွင် မဲမသမာမှုများ ရှိသည်ဟု အကြောင်းပြပြီး အာဏာသိမ်းခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထိုရွေးကောက်ပွဲတွင် ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်၏ အမျိုးသားဒီမိုကရေစီအဖွဲ့ချုပ် (NLD) သည် သောင်ပြိုကမ်းပြို အနိုင်ရခဲ့သည်။ NLD သည် ရွေးကောက်ခံ လွှတ်တော်မဲဆန္ဒနယ် ၁,၁၁၇ နေရာတွင် နေရာ ၉၂၀ (၈၂%) […]
On 24 November 2022, Anwar Ibrahim was sworn in as Malaysia’s Prime Minister (PM) following intense negotiations after the election held on 19 November 2022. His appointment marked a significant political development, as he successfully […]
Pada 24 November 2022, Anwar Ibrahim dilantik sebagai Perdana Menteri (PM) Malaysia setelah perundingan alot seusai pemilihan umum yang diselenggarakan pada 19 November 2022. Penunjukannya menandai perkembangan politik yang penting, karena ia berhasil mendapatkan dukungan […]
เมื่อวันที่ 24 พฤศจิกายน 2022 อันวาร์ อิบราฮิมปฏิญาณตนเข้ารับตำแหน่งนายกรัฐมนตรีของมาเลเซีย หลังจากมีการเจรจาต่อรองอย่างเข้มข้นภายหลังการเลือกตั้งที่จัดขึ้นเมื่อวันที่ 19 พฤศจิกายน 2022 การเข้ารับตำแหน่งของเขานับเป็นหมุดหมายที่แสดงถึงพัฒนาการทางการเมืองที่สำคัญอีกครั้งหนึ่ง เนื่องจากเขาสามารถรวบรวมเสียงสนับสนุนข้างมากในหมู่สมาชิกรัฐสภาที่มาจากการเลือกตั้งในหลากหลายพรรค รวมทั้งพรรคที่ไม่ได้เป็นแนวร่วมทางการเมืองของเขาด้วย ผ่านมาสองปีหลังจากการเลือกตั้งปี 2022 มีความวิตกกังวลพอสมควรเกี่ยวกับรัฐบาล “เอกภาพ” ของอันวาร์ รวมทั้งความสุจริตและเป็นธรรมในการเลือกตั้งของประเทศมาเลเซีย กล่าวคือ แนวร่วมพรรครัฐบาลอาจสลายตัวสืบเนื่องจากการถอนเสียงสนับสนุนของพรรคการเมืองแนวร่วมหนึ่งหรือหลายพรรค การขาดไร้มาตรการที่เข้มแข็งในการป้องกันไม่ให้พรรคการเมือง (ไม่ใช่แค่สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรรายบุคคล) ย้ายเสียงสนับสนุนจากแนวร่วมหนึ่งไปอยู่กับอีกแนวร่วมหนึ่งระหว่างสมัยประชุมสภานิติบัญญัติ เป็นความเสี่ยงที่อาจทำให้เกิดการล้มรัฐบาลได้ ถึงแม้มีการออกกฎหมายห้ามย้ายพรรคบังคับใช้ในปี 2022 เพื่อป้องกันไม่ให้สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรรายบุคคลย้ายสังกัดพรรคการเมือง แต่กฎหมายนี้ไม่มีเงื่อนไขครอบคลุมตัวพรรคการเมือง ช่องโหว่ในตัวบทกฎหมายทำให้มีความเป็นไปได้ที่จะเป็นชนวนให้เกิดการเปลี่ยนรัฐบาลโดยไม่จำเป็นต้องจัดการเลือกตั้งใหม่ ความล้มเหลวที่จะวางรากฐานกลไกคุ้มครองการเลือกตั้ง และป้องกันไม่ให้เกิดการยักย้ายบงการทางการเมืองเช่นนี้ กำลังเบิกทางให้ความพยายามที่จะก่อตั้งแนวร่วมการเมืองกลุ่มใหญ่ยิ่งกว่าเดิม เพื่อสร้างหลักประกันว่าการย้ายพรรคจะไม่นำไปสู่การเปลี่ยนรัฐบาลในมาเลเซีย อย่างไรก็ตาม […]
2022年11月19日に実施された選挙後の激しい交渉の末、同年11月24日にアンワル・イブラヒム（Anwar Ibrahim）がマレーシア首相に就任した。このアンワルの任命は、その連立政党以外にも、様々な政党の議員から過半数の支持の獲得に成功し、政治上、重要な出来事となった。 だが、この選挙から2年が経った今、アンワル「統一」政府と、この国の選挙の清廉性に対する最大の懸念事項は、連立与党が1つ、あるいは、複数の構成政党の支持の取消によって解散する可能性だ。つまり、立法期間中に、（単に個々の議員というより）政党が、ある連合から別の連合に政治的支持を変更するのを防ぐ強力な措置が無いため、政権崩壊のリスクがある。 なお、2022年に導入された政党くら替え禁止法（Anti-Party Hopping Law）は、議員個人の政党のくら替えを防止する法律だが、政党そのものはこの要件の適用外となる。こうした法律の隙には、新たな選挙を要さない政権交代を招く可能性がある。 選挙の安全対策が確立されず、このような政治的操作が防げないため、マレーシアでは、政党くら替えによる政権交代を確実に避けようと、さらに大きな政治連合形成の道も開かれつつある。しかし、大きな連合には、多党制選挙の本質と、有権者が投票で示した政治的意思を損ねる可能性がある。次期総選挙の準備期間にマレーシアが直面するのは、このような選挙の清廉性に対するリスクだ。 2018年選挙で選出された政府の転覆 だが、マレーシア政治では、政党や連立からの離脱は定期的に見られるもので、政治家が一つの党や陣営から、別の党や陣営に忠誠心を変える戦略だ。特に、不安定な時代や、政治家が権力維持を望む際、この行為は、政治家が政治構造の中で立場や影響力を確保するのに役立つ場合が多い。[1] だが、州レベルでは、離党や「くら替え」が、これまでに８つの政権の崩壊をもたらした。[2] これに対し、国家レベルでは、政治家による頻繁な党の変更が連立の構成や、様々な選挙の得票差を変える原因となった。[3]だが、1955年総選挙以来、同盟党（the Alliance Party）連合と、後続する国民戦線（the Barisan Nasional: BN）連合率いる政府に、党のくら替えが危機をもたらした例は一度もない。 だが、2020年にこの事態を一変させたのが、2018年総選挙の2年後に起きた「シェラトンの変（Sheraton Move）」[4]という党のくら替えだ。この結果、統一マレー国民組織（UMNO）率いるBN連合は敗北した。さらに、この「変」は政情不安を招き、この２年では、市民に投票が求められる事すらなく、首相と政権を構成する政党が入れ替わった。 2018年総選挙の準備期間には、BN連合に対する最大野党の希望連盟（Pakatan Haprapan: PH）連合が、UMNOを離れ、マレーシア統一プリブミ党（the Malaysian United Indigenous Party/ BERSATU）に加わったマハティール・モハマド（Mahathir Mohamad）前首相の支持を獲得した。[5] こうして、BERSATUを擁したPHは、UMNO・BN連合に勝利し、代議院（the Dewan Rakyat/下院）の222議席中、113議席を取り、かろうじて過半数を獲得した。[6] だが、この連立政権樹立の鍵となった条件に、マハティールが首相に就任しても、2年後にPHの第一党、人民正義党（the People’s Justice Party /PKR）のアンワル・イブラヒム（Anwar […]
Vào ngày 24 tháng 11 năm 2022, Anwar Ibrahim đã tuyên thệ nhậm chức Thủ tướng (PM) Malaysia sau các cuộc đàm phán căng thẳng tiếp nối cuộc bầu cử ngày 19 tháng 11 năm […]
Nanumpa noong 24 Nobyembre 2022 si Anwar Ibrahim bilang Punong Ministro ng Malaysia, kasunod ng matinding negosasyon matapos ang halalan na ginanap noong 19 Nobyembre 2022. Isang mahalagang pangyayaring pulitikal ang pagkakahirang sa kaniya dahil […]
၂၀၂၂ ခုနှစ် နိုဝင်ဘာ ၂၄ ရက်နေ့တွင် မလေးရှားနိုင်ငံ၏ ဝန်ကြီးချုပ်အဖြစ် အန်ဝါ အီဘရာဟင်က ကျမ်းသစ္စာ ကျိန်ဆိုခဲ့ပါသည်။ ယင်းမှာ ၂၀၂၂ ခုနှစ် နိုဝင်ဘာ ၁၉ ရက်နေ့တွင် ကျင်းပသည့် ရွေးကောက်ပွဲအပြီး အကျေအလည် ဆွေးနွေးမှုများနောက်ပိုင်း ရလဒ် ဖြစ်ပါသည်။ အန်ဝါ ဝန်ကြီးချုပ် ဖြစ်လာမှုသည် နိုင်ငံရေးအရ အရေးပါသော တိုးတက်မှုတခုဖြစ်ပြီး အန်ဝါသည် သူ့၏ မဟာမိတ်များထဲတွင် မပါဝင်သော ပါတီများအပါအဝင် ပါတီအသီးသီးမှ […]
On 20 October 2024, Prabowo Subianto was sworn in as Indonesia’s eighth president, after securing more than 58% of the votes in the February 2024 presidential election.[1] The significance of the election lies in how […]
Pada 20 Oktober 2024, Prabowo Subianto dilantik sebagai presiden kedelapan Indonesia, setelah meraih lebih dari 58% suara dalam pemilihan presiden pada Februari 2024.[1] Hal yang bisa dipetik dari pemilu ini adalah tentang bagaimana koalisi politik […]
วันที่ 20 ตุลาคม 2024 ปราโบโว ซูบียันโตปฏิญาณตนรับตำแหน่งประธานาธิบดีคนที่แปดของอินโดนีเซีย หลังจากได้คะแนนเสียงมากกว่า 58% ในการเลือกตั้งประธานาธิบดีเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ 2024[1] ความสำคัญของการเลือกตั้งครั้งนี้อยู่ที่กลุ่มแนวร่วมทางการเมืองต่างๆ แปลงร่างกลายเป็นการฮั้วกันทางการเมือง ซึ่งเท่ากับนำพาอินโดนีเซียไปสู่เส้นทางของการมีฝ่ายค้านที่อ่อนแอ กระทั่งกลายเป็น “ประชาธิปไตยไร้ฝ่ายค้าน” แนวร่วมพรรคการเมืองเหล่านี้มักจับกลุ่มกันเพราะหวังผลเชิงปฏิบัติมากกว่าอุดมการณ์ และขับเคลื่อนด้วยข้อตกลงการจัดสรรแบ่งปันอำนาจในหมู่ชนชั้นนำทางการเมือง ยิ่งผ่านมาหลายปีก็ยิ่งขยายกลายเป็นการฮั้วกันทางการเมืองเพื่อช่วงชิงอำนาจ[2] ผลลัพธ์สุดท้ายของแนววิธีนี้ก็คือ พรรคการเมืองเพิกเฉยต่อแรงจูงใจเริ่มแรกที่จะปรับปรุงระบบเลือกตั้งของอินโดนีเซียให้มีความเป็นประชาธิปไตยมากขึ้นและวางรากฐานให้เกิดการตรวจสอบและถ่วงดุลที่มีอิสระ แทนที่จะทำเช่นนั้น กลับหันไปส่งเสริมเครือข่ายอุปถัมภ์และลดทอนการแข่งขันในการเลือกตั้ง ถึงแม้การจับกลุ่มเป็นแนวร่วมทางการเมืองช่วยอำนวยความสะดวกในการบริหารประเทศ แต่การแปรสภาพเป็นกลุ่มฮั้วทางการเมืองเป็นการบ่อนเซาะความสุจริตและเป็นธรรมของการเลือกตั้งในหลายทางด้วยกัน การรวมหัวจับมือกันในหมู่พรรคการเมืองพรรคใหญ่ แทนที่จะแข่งขันกัน นำไปสู่ผลการเลือกตั้งที่กำหนดไว้แล้วล่วงหน้า[3] ในอินโดนีเซีย ผลประโยชน์ของชนชั้นนำมักมีความสำคัญเป็นอันดับต้นมากกว่ากระบวนการประชาธิปไตยที่แท้จริง ส่งผลให้เกิดภาวะชะงักงันในด้านนโยบายและโครงสร้างการเลือกตั้งที่อ่อนแอลง ซึ่งเป็นอุปสรรคต่อการปฏิรูปและการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองที่มีความหมาย[4] มันกลายเป็นการให้ท้ายวงจรอุบาทว์ทางการเมือง จนไม่ใช่เรื่องผิดปรกติในอินโดนีเซียที่ผู้สมัครแข่งขันในการเลือกตั้งจะกลับลำหนุนหลังคู่แข่งของตนทันทีที่วาระดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีสิ้นสุดลง การแปรสภาพแนวร่วมในการเลือกตั้งกลายเป็นการฮั้วทางการเมืองถือเป็นปัญหาท้าทายครั้งใหญ่ต่อคุณภาพของการเลือกตั้งแบบหลายพรรค มันจำกัดโอกาสของการมีผู้สมัครรับเลือกตั้งที่หลากหลาย […]
2024年2月の大統領選挙で、投票数の58％以上を確保したプラボヴォ・スビアント（Prabowo Subianto）が2024年10月20日にインドネシア第8代大統領に就任した。[1]この選挙で重要なのは、カルテル化した政治連合が、いかにしてインドネシアを弱い野党の国から、「野党不在の民主主義」の国へと導いたのかである。 しばしば、イデオロギー的というより、実用的なこれらの連合は、政治エリート間の権力分有（power sharing）の取り決めで動かされる。これらの連合は、ここ数年の間に、政権を掌握するためのカルテルと化し、拡大を続けてきた。[2] だが、結局、この手法は、この国の選挙制度の民主化と、独立したチェック・アンド・バランスの導入という、当初の意図をないがしろにする結果をもたらした。そればかりか、カルテル化により、パトロネージ・ネットワーク（patronage networks）が確立され、選挙の競争力も低下した。 確かに、連合は統治を容易にするが、連合のカルテル化は、選挙の清廉性を複数の方法によって損ねる。そもそも、主要政党同士が競争をせず、協力関係を育めば、あらかじめ決まった選挙結果が導かれる。[3]インドネシアでは、しばしば、真の民主化より、エリートの利益が優先され、政策が停滞し、選挙の枠組みが脆弱化して、改革や有意義な政治的変化が阻止される。[4]また、閉鎖的な政治サイクルを助長するように、インドネシアでは大統領の任期が終わると、対立していた候補者が、対立相手を支援する例も珍しくない。 こうして、選挙連合のカルテル化は、多様な候補者の機会を制限し、エリート一族に政治権力を集中させ、多党制選挙の質に重大な問題を与える。特に、これは政治方針を均一化させ、代替的見解を提唱して独立したチェック・アンド・バランスの役割を担う代表を得るという有権者の権利を奪うものだ。 大統領直接選挙に向けた展開 インドネシアで民主主義への移行が始まったのは、当時の大統領で独裁者のスハルトが辞任した後の1998年だ。 ここで重要なのは、民主化改革以前に、立法府の役割を担う国民協議会（the People’s Consultative Assembly: MPR）によって大統領が選ばれていた事だ。また、スハルト時代のMPRには、「認可された」3政党出身の選出議員、任命された国軍系議員と地方代表がいた。 スハルトの副大統領を務めていたバハルディン・ユスフ・ハビビ（Bacharuddin Jusuf Habibie /BJ ハビビ）は、1998年にスハルトの辞任を受けて大統領となった。その後、ハビビは大統領として、開かれた政治と、地方分権化を目標とした重要な改革に着手した。特筆に値するのは、ハビビが1999年に政党法（the Law on Political Parties）を推進し[5]、スハルト政権下では3つに限られていた政党数を増やした事だ。 なお、BJハビビは、自身の政党からの圧力もあり[6]、1999年大統領選挙には出馬しない選択をしたが、この選挙自体には、多党制民主主義への見事な移行が表れていた。こうして、新たな政党法（Political Parties Law）の下、48政党がMPRの下院に当たる国民代表協議会（the People’s Representative Council /DPR）[7]議員の選出に向けて競い合った。 この時、インドネシア初代大統領、スカルノの長女、メガワティ・スカルノプトリ（Megawati Sukarnoputri）率いる闘争民主党（Indonesian Democratic Party […]
Vào ngày 20 tháng 10 năm 2024, Prabowo Subianto đã tuyên thệ nhậm chức tổng thống thứ tám của Indonesia sau khi giành được hơn 58% số phiếu bầu trong cuộc bầu cử tổng thống […]
Noong 20 Oktubre 2024, nanumpa si Prabowo Subianto bilang ikawalong pangulo ng Indonesia, matapos makuha ang higit 58% ng mga boto sa halalan ng pangulo noong Pebrero 2024.[1] Ang kahalagahan ng halalang ito ay nasa […]
၂၀၂၄ ဖေဖော်ဝါရီ သမ္မတ ရွေးကောက်ပွဲတွင် ၅၈% ကျော်သော မဲများဖြင့် အနိုင်ရရှိပြီးနောက် ၂၀၂၄ ခုနှစ် အောက်တိုဘာ ၂၀ ရက်နေ့တွင် ပရာဘိုဝို ဆူဘီယန်တိုသည် အင်ဒိုနီးရှား၏ ရှစ်ယောက်မြောက် သမ္မတအဖြစ် ကျမ်းသစ္စာကျိန်ဆိုခဲ့ပါသည်။ ဤရွေးကောက်ပွဲ၏ ထူးခြားချက်မှာ အင်ဒိုနီးရှားကို အားနည်းသည့် အတိုက်အခံမှသည် “အတိုက်အခံကင်းရှင်းသည့် ဒီမိုကရေစီ” ဆီသို့ ဦးတည်စေနိုင်သည့် နိုင်ငံရေး မဟာမိတ် ကာတယ်များ (အချင်းချင်းညှိ၍ အပြိုင်မလုပ်ဘဲ အမြတ်ထွက်ရန် ကြံစည် […]
In August 2024, the Constitutional Court of Thailand (CC) issued two rulings that significantly impacted the trajectory of Thai politics. On 7 August, the bench dissolved the progressive Move Forward Party (MFP) for treason against […]
Pada Agustus 2024, Mahkamah Konstitusi (MK) Thailand (Constitutional Court of Thailand, CC) mengeluarkan dua putusan yang berdampak penting bagi iklim politik Thailand. Pada 7 Agustus, MK membubarkan Partai Gerak Maju (Move Forward Party, MFP) dengan […]
ในเดือนสิงหาคม 2567 ศาลรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยมีคำวินิจฉัยสองคดีที่ส่งผลกระทบอย่างใหญ่หลวงต่อวิถีการเมืองไทย ในวันที่ 7 สิงหาคม คณะตุลาการสั่งยุบพรรคก้าวไกลด้วยข้อหามีการกระทำอันเป็นปฏิปักษ์ต่อสถาบันกษัตริย์[1] หนึ่งสัปดาห์ถัดมา ศาลรัฐธรรมนูญก็มีคำวินิจฉัยให้นายกรัฐมนตรีเศรษฐา ทวีสินจากแนวร่วมพรรคการเมืองที่มีพรรคเพื่อไทยเป็นแกนนำ ต้องพ้นจากตำแหน่ง โดยให้เหตุผลถึงการขาดความซื่อสัตย์สุจริตอันสืบเนื่องจากการแต่งตั้งบุคคลที่เคยต้องโทษคนหนึ่งดำรงตำแหน่งในคณะรัฐมนตรี ซึ่งศาลพิจารณาเห็นว่าบุคคลผู้นั้นขาดคุณสมบัติ[2] นับตั้งแต่มีการจัดตั้งศาลรัฐธรรมนูญขึ้นมาในปี 2540 ศาลรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยและ “คณะตุลาการรัฐธรรมนูญ” ที่จัดตั้งขึ้นชั่วคราวภายใต้การควบคุมของรัฐบาลทหารภายหลังการรัฐประหารปี 2549[3] ได้กลายเป็นสถาบันที่ทรงอิทธิพลมากขึ้นเรื่อยๆ ในการเมืองไทย[4] ยิ่งมีการรัฐประหารต่อเนื่องและการแก้ไขรัฐธรรมนูญหลายครั้ง[5] อำนาจของศาลนี้ก็ยิ่งขยายมากขึ้น และยิ่งตกอยู่ภายใต้อิทธิพลอำนาจของวุฒิสภา ซึ่งเป็นองค์กรที่ไม่มีความเป็นประชาธิปไตยภายใต้โครงสร้างในปัจจุบัน ศาลรัฐธรรมนูญยังมีคำวินิจฉัยหลายครั้งหลายหนที่ถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าทำให้ความสุจริตและเป็นธรรมของการเลือกตั้งอ่อนแอลง มักมีผลการตัดสินที่เอียงข้างเอื้อต่อการรวบอำนาจของชนชั้นนำและบ่อนเซาะพรรคฝ่ายค้าน หลักฐานต่างๆ ชี้ให้เห็นแบบแผนที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า ศาลรัฐธรรมนูญมักมีบทบาทระหว่างหรือหลังจากการเลือกตั้งทั่วไปเสร็จสิ้นลงไม่นาน ส่งผลให้สมาชิกรัฐสภาต้องพ้นจากตำแหน่ง มีการยุบพรรค และในบางกรณีก็ตัดสินให้การเลือกตั้งเป็นโมฆะ มีการใช้ข้ออ้างเหตุผลทางกฎหมายมาประกาศคำพิพากษาที่อุทธรณ์ไม่ได้ คำตัดสินของศาลต่อผลการเลือกตั้งที่มีมากขึ้น […]
Copyright © 2024 | Kyoto Review of Southeast Asia | All Rights Reserved